Ondanks de inspanningen blijft de kloof bestaan en hebben werkgevers nog steeds een negatieve houding en mening.
De Economische en Sociale Commissie voor West-Azië van de Verenigde Naties heeft een onderzoek uitgevoerd op basis van de resultaten van een ander onderzoek dat in 2021 werd uitgevoerd. Deze ondervroeg 82 bedrijven in de publieke (15%) en private (85%) sector in Marokko om hun mening te weten te komen over de factoren die de inclusie van mensen met een handicap belemmeren.
Hieruit bleek dat 42 van de bedrijven geen werknemers met een handicap hadden, tegenover 40 die dat wel hadden.

Alles wat volgt in dit artikel is gebaseerd op de CESAO-studie.

Perceptie en misvattingen 

76% van de instellingen en bedrijven denkt dat het aannemen van mensen met een handicap grote budgetten vergt van overheden en instellingen.
62% denkt dat deze mensen meer risico lopen op arbeidsongevallen.

Meer dan 77,5% denkt dat het ingewikkeld is om te zorgen voor aanpassingen op de werkplek voor mensen met een handicap.

82,5% denkt dat er meer geschikte banen zijn, tegenover 17,5% die het tegenovergestelde denkt.

We zien dus dat bedrijven ofwel mensen met een handicap aanmoedigen om bepaalde beroepen en jobs te kiezen, ofwel hun onvermogen om mensen met een handicap te integreren rechtvaardigen, gewoon om hun sociale plicht te ontlopen.

Sommige werkgevers zijn ook van mening dat mensen met een handicap niet genoeg creativiteit en innovatievermogen hebben voor technische banen en denken daarom dat bijvoorbeeld ambachtelijke beroepen geschikter zijn.

Arbeidsparticipatie per handicapcategorie

Bedrijven en instellingen in de publieke en private sector die gehandicapten in dienst hebben, hebben vaker visueel gehandicapten in dienst. Er werken tussen de 1 en 26 mensen met een visuele beperking in deze bedrijven.
Op de tweede plaats komen de lichamelijk gehandicapten, van wie er tussen de 1 en 19 in dienst zijn. En op de derde plaats komen de slechthorenden, variërend van 1 tot 16 mensen. Geestelijk gehandicapten hebben het over het algemeen moeilijker (tussen 1 en 3 personen).
De meerderheid van de gehandicapte werknemers zijn mannen.

Slechts 36% van de bedrijven heeft een inclusieve werkgelegenheidsstrategie. Uit het onderzoek blijkt ook dat ongeveer 87% van de instellingen en bedrijven aangeeft dat de wetten die op nationaal niveau de gehandicaptenproblematiek regelen niet bijdragen aan het verbeteren van de inzetbaarheid vanwege de vele beperkingen die verbonden zijn aan het implementeren van deze wetten in de praktijk.

87% van de deelnemers aan het onderzoek erkende dat ze op de hoogte waren van het quotasysteem voor het aannemen van mensen met een handicap, maar de uitdaging blijft de toepassing van dit systeem.

Verschil tussen mannen en vrouwen

Instellingen en bedrijven zeggen dat geslacht geen criterium is voor het aannemen van gehandicapten. Vrouwen hebben net zoveel geluk als mannen.
67% van de bedrijven die mensen met een handicap in dienst nemen, verklaart dat het niet moeilijker is om een vrouw in dienst te nemen dan een man, vergeleken met de rest van het ondervraagde percentage.

Faciliteiten

Drie op de vier bedrijven hebben aanpassingen gedaan voor hun slechthorende werknemers.

Slechts een op de vijf bedrijven heeft de werkplek aangepast voor hun werknemers met een visuele beperking.

Drie van de aan het onderzoek deelnemende vestigingen met werknemers met een verstandelijke beperking hebben geen aanpassingen voor hun werknemers gedaan.

80% van de organisaties die deelnamen aan het onderzoek heeft niemand die verantwoordelijk is voor het monitoren van en toezicht houden op aanpassingsprogramma's. 82,5% heeft geen strategie om de werkplek aan te passen aan de behoeften van mensen met een beperking.

Aanbevelingen

De studie stelt een reeks maatregelen voor om inclusie te vergemakkelijken:

• Herzie de huidige arbeidswetgeving om de rechten van mensen met een handicap te waarborgen.
• Implementeer inclusieve arbeidswetgeving (vooral voor mensen met een verstandelijke beperking).
• Wetgeving gelijke kansen invoeren.
• Het quotasysteem versterken.
• De verplichting versterken om redelijke en passende accommodatie te bieden.
• Een specifiek systeem van sociale bescherming en zorg voor mensen met een handicap opzetten, zodat ze gebruik kunnen maken van diensten en bijscholing.
• Een alomvattend onderwijsbeleid en beroepsopleidingssysteem ontwikkelen, zodat gehandicapten kunnen profiteren van hun recht op werk en dit op gelijke voet met anderen kunnen uitoefenen.